6 Ekim 2014 Pazartesi

İnsan seviyor.

Hem de çok seviyor azizim. Hele de sevdiği de onu sevince, daha bi çok sevesi geliyor. Sevinçten kurban kesesi geliyor insanın, tabi düğün borcu yoksa.. :) 
Bazen en sevdiği tatlının son dilimini, aşerircesine arzulasa bile, sevdiğine "ben doydum bunu sen al" deyiveriyor. 

Ya da çayının şekerini atıp karıştırmadan getirmiyor, ona kahvaltı hazırlamak için ondan bi saat erken kalkıyor.. 

İnsan seviyor azizim, sabah uyandığında sağında onu görmeyi. Uyumadan önce en son onun gözlerinde gözlerini kapamayı.. 

Evlen azizim. Evlen ve hayal et, ütülediğin gömlek ona ne kadar yakışacak, yaptığın yemeği severek yediğinde ne kadar gururlanacaksın, ona hizmet ettiğinde cennetle mükafatlandırılacaksın. Ha, yeri gelecek çok kızacaksın, çok. Ama hiç pişman olmayacaksın. Sırtından bir sarılsa unutacaksın neye kızdığını, hele bir de öperse.. İşte o zaman kızdığından utanacaksın. Seveceksin azizim.

Her şey dişi kuşun elinde. O evi sıcacık bir yuvaya da çevirirsin, soğuk bir mahkeme duvarına da. Yani demem o ki azizim, önce sev. Sonra evlen. ;)