Aileler annelerin elinde şekillenir, ben hep böyle düşünürüm. Babalar genelde dışardadır. Olaya sonradan dahil olurlar ve bu konuda pek de fikirleri yoktur çoğu zaman.. Anneler, kendi annelerinden aldıkları ne varsa onu verirler yavrularına. Sevgi almışlarsa sevgi, hüzün almışlarsa hüzün.. Babalar genelde kavga çıkaran taraf olmuştur ve bu hiç değişmez. Çünkü çocukların gözünde anne daima haklıdır. Anne yuvadır, anne huzurdur, anne sıcaklıktır. Anne, yuvasına ömrünü verir de gıkı çıkmaz. Anne candır. Cennet rotasıdır. Her zaman her yerde yuvası için çabalar durur. Her koşulda, canından can vermeye hazırdır.
Böyle diyorum çünkü benim annem böyle. Ben anneyi böyle tanımlarım. Anne dediğin, çocuk aklımda böyle yer etmiş. Baba, nedir peki? Eşimde gördüğüm bir baba modeli ya da babam. İkisi o kadar farklı ki.. Kızımın minicik saçlarını parmaklarıyla narince okşayan eşim, sahi babam hiç taramış mıydı saçlarımı benim? Gerçi hep meşguldü benim babam. Önemli bir adamdı ve bizden çok herkesin ona ihtiyacı vardı. O olmasa yürümezdi işler, onsuz yapamazlardı müdür yardımcıları, çocuk dediğin şeyle ilgilenmek zaman kaybıydı, devlet işi aksatılmazdı.. Öyleydi yani, o da kendince haklıydı belki. Bizim için çalışıyordu sonuçta, çok çok hasta olmadan izin dahi kullanmazdı.
Sık sık böbrek taşı düşürürdü benim babam. Bazen de ateşli hastalık geçirirdi. Böyle diyorum çünkü adını bilmezdik o zamanlar. Babam doktora gitmeyi sevmediği için kolonya dökerdik eline koluna, çok sancı çekerdi.. Hasta olunca da pek huysuz olurdu mübarek. Annem “babanızın yine sabah güzelliği üstünde” derdi, gülerdik :) Annem gece boyu başında beklerdi, fedakarlığı hiç değişmedi annemin. Bugün yaptığı da aslında bu, fedakarlık.
Annem, babama böbreğini veriyor bugün. Samsun’da Tıp Fakültesi hastanesinde. Bu süreç nihayet bulacak sonunda, iyi olacak diyorsun ama yüreğinde bir korku beliriyor; Biri annen, biri baban. Düşünsene.
Kalbimden geçenleri dillendirmiyorum, ben de anneyim güçlü duruyorum. Ablayım, kardeşime sığınacak liman oluyorum. Susuyorum.
Çok da farklı bir durum değil aslında, annem yıllardır yaptığını yapıyor, babama hayat veriyor!
