Çok iyi anlatamıyorum da bazen. Aslında genelde iyi anlatırım da.. Ne bilim işte bazen anlatamıyorum böyle. Düşünüyorum, planlıyorum birkaç kez. Ama iş anlatmaya gelince hoop tutuluveriyor elim, ayağım. Hatta inanmazsın, tekrarlıyorum bozuk plak gibi. Durup durup söylüyorum aynı şeyleri. Anlatabildim mi acaba, bir daha tekrar etsem mi diye düşünmekten yoruluyorum bazen de. İşte anlatamıyorum vesselam.
Çaresizlik de var işin içinde tabi. "Anlatsam bir şeyler değişir mi acaba"lar çoğunlukta zaten. Değişeceğine inancım %51 olunca, başlıyorum anlatmaya. Aslında anlatamamaya. Debelenmeye. Ha sonunda anlatabiliyor muyum, yok. Anlatamıyorum.
Ben ki her türlü ifade edenlerdenim, normalde parmağımda oynatırım mesela. Bizde bir deyim vardır babam çok kullanır. Bir konuyu çok iyi yapmaya "At oynatmak" denir çerkeslerde. Bende anlatmaya gelince at oynatırım olağan hallerde. Anlatamadığıma göre durumum pek de olağan sayılmaz o zaman. Olağan üstü haldeyim anlayacağın.
Ruhumda OHAL ilan etmişken henüz, bırakayım da odamın penceresinden süzülsün sokak lambasının ışığı.. Süzülsün de onun belli belirsiz aydınlığında hayaller kurayım. Kim bilir, belki o zaman anlatabilirim anlatmak istediklerimi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder