Kardeşime, Sümeyye'me..

Özlemenin ne olduğunu fark etmeye başladım. Hissettim en kalb-i derinimden.. Daha önce hiç özlememişim meğer, böyle hasret kalmamışım. Özlem öyle büyük, öyle büyükmüş ki meğer, "özledim" bile dar geliyormuş ona. Hangi kelama baş vursam, ne desem, nasıl söylesem bilemedim şimdi.

Aslında çok sevmişim ben, hatta en çok seni sevmişim de haberim yokmuş. Zaten insan ayrılınca, uzaklaşınca anlarmış ya sevdiğini. Evde tek başına-2 filminde hırsızın başına kocaman tuğla düşer ya, işte öyle düştü kafama özlemin. Hele de sesini duyunca öyle dibe vurdum ki, çöktüm olduğum yere. İçim yandı be..

İnsan hem kavga edip hem de sarılıp ağlayacağı birini nasıl özlemez ki zaten. Hele de aynı kanı taşıyorsa. Aynı evde büyümüşse hemde. En çok ona güvenmişse, en çok onu sevmişse.. "İnsan hep hatırlar mı aynı gözleri? Hep aklına düşer mi.."

Sen ağlarken göz yaşını silemediğimde, çaresizliğin de ne olduğunu öğrendim. Bak şimdi ben de ağlıyorum, ödeştik. Gerçi sulu gözün tekiyim hep ağlıyorum da, bu defa başka. Bu defa, en kıymetlime ağlıyorum. Göz yaşlarım altın değerinde, bu defa.

Kendimi bildim bileli hep yanımdasın. Senden önceki dört yılı hatırlamıyorum zaten. Sen geldin, ben, ben oldum. Abla oldum, büyüdüm. Sorumluluğu hissettim seninle beraber. Her gittiğim yerde seni koruyacağım diye, dikkatli olmayı öğrendim. Senden çok daha dikkatli olmalıydım, yeter ki sana bir şey olmasın..

Nice sevgi kelamları gördüm de, hiç birini bize layık bulmadım. Özledim diyenler de bizim kadar özleyemezdi zaten. Çok özlediysem seni, ondan ilham gelmiş demek ki. Nereye baksam sen, kimle konuşsam sen, kime adını sorsam Sümeyye..

Babam tarihçi olduğundan, padişahlarla özdeşleştirirdi bizi. Abim Fatih Sultan Mehmed, ben II. Beyazıd, sen Yavuz Sultan Selim'din. Hepimiz bilirdik bunun nedenini. Huyumuz suyumuz değildi bizi onlara benzeten, olaylara bakış açımız, karakterlerimizdi. İşte tam da bu yüzden abim fetheden Fatih, ben dengede tutan Beyazıd, sen korkusuz Selim'din.

Çok pişmanım biliyo musun? Küçükken "Seni çingenelerden aldık" deyip, ağlatırdım seni. Hay dilim kopsaydı. Kardeşim, küçüğüm, akıllım. Sen ağlama. Kurban olsun ablan sana.. Ağlama. Kara boncuk gözlerini severim. Ağlama sen, elimde dünya olsa önüne sererim. Ağlama yavru ceylan. Ağlama anneannemin yavrusunun yavrusu, annemin kara güvercini, abimin yavru kartalı, babamın Yavuz Sultan Selim'i..

Benim için yar sensin, can da canan da sensin. Yaram sen, yarim sensin. Hasret sen, özlem sensin. Sen benim en kıymetlimsin, sevmekle bitmeyenimsin..